Όπως όλοι γνωρίζουμε, ο ΣΕΤΑΠ πέραν της καθημερινής συνδικαλιστικής δράσης του, δίνει ταυτόχρονα έναν τιτάνιο πολυεπίπεδο και πολυμέτωπο αγώνα για την προάσπιση των συμφερόντων των μελών του. Μεταξύ των άλλων αγωνιζόμαστε και για την δικαίωση των απαιτήσεων των μελών μας αναφορικά με τις σημαντικές εκκρεμότητες, τις οποίες μας έχει «κληροδοτήσει» το βίαιο κλείσιμο της ΑΤΕ. Όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα, με συνέπεια και μεθοδικότητα, διεξάγουμε ένα σκληρό δικαστικό αγώνα και χωρίς τυμπανοκρουσίες καταφέραμε τη σταδιακή επιτυχή δικαστική διευθέτηση πολλών εκκρεμοτήτων. Χαρακτηριστικό παραδείγματα αποτελούν οι αποφάσεις και συνάμα η απόδοση των αντίστοιχων ποσών σχετικά με τα «δεδουλευμένα» και το «επίδομα Ισολογισμού». Αναφορικά δε με το επίδομα Ισολογισμού πετύχαμε, διαμέσου της δικαστικής οδού και των ταυτόχρονων πιέσεων προς την πλευρά του εκκαθαριστή της ΑΤΕ, τη θετική έκβαση 6 ανακοπών (νομική ορολογία για τις σχετικές προσφυγές ) και την άμεση απόδοση των προβλεπόμενων ποσών σε πάνω από 2.500 συνάδελφους. Εκκρεμούν 3 ακόμη ανακοπές, οι οποίες εκδικάζονται στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, για τις οποίες έχουμε διασφαλίσει τη συνομολόγηση του εκκαθαριστή.

 

Στη μέχρι σήμερα προαναφερόμενη διαδρομή καμία θετική δικαστική απόφαση δεν αποτέλεσε για εμάς αφορμή για πανηγυρισμούς και θριαμβολογίες. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι πράττουμε απλώς το καθήκον μας. Δεν διεκδικούμε την «εικονική» καταξίωση, πράττοντας το αυτονόητο και στηρίζοντας νομικά και όχι μόνο, τους συναδέλφους μας. Είναι η βαθιά συνείδηση του ρόλου μας, απόρροια των αρχών που διέπουν τη λειτουργία μας και του σεβασμού μας προς τα μέλη μας και την ιστορία της Συλλογικότητας μας. Η όποια δικαστική δικαίωση, αποτελεί ετεροχρονισμένη απόδοση όλων αυτών για τα οποία μοχθήσαμε διαχρονικά όλοι μας. Δεν μας χαρίζει κανείς τίποτα. Απαιτούμε και λαμβάνουμε αυτά που κάποιοι άδικα και παράνομα, μας στέρησαν.

 

Εσχάτως πληροφορηθήκαμε από “πρόθυμους καλοθελητές” ότι αυτό που συνειδητά πράτταμε και επιτυγχάναμε εδώ και καιρό, αποτελεί τεράστια επιτυχία για εκείνους. Πως να ερμηνεύσει άραγε κανείς τους διθυράμβους του ΣΕΥΤΠΕ για μία δικαστική απόφαση, ενώ έχει προηγηθεί σωρεία δικαστικών αποφάσεων για λογαριασμό του ΣΕΤΑΠ, οι οποίες δικαίωσαν χιλιάδες συναδέλφους.

 

Μετά το πέρας της ανάγνωσης της σχετικής χθεσινής ανακοίνωσης του ΣΕΥΤΠΕ, το αρχικό μειδίαμα, διαδέχθηκε η περισυλλογή και ο προβληματισμός. Καλοί οι αστεϊσμοί και τα καλαμπούρια, ιδίως όταν έχεις αστείρευτη πηγή έμπνευσης, αλλά οι δυσκολίες της τρέχουσας συγκυρίας είναι τεράστιες, οι προκλήσεις μπροστά μας και οι ιστορικές ευθύνες μας μεγάλες. Πόσους αυτόκλητους σωτήρες και επίδοξους θριαμβευτές μπορεί να χωρέσει ο έρμος τούτος τόπος; Πόσες φορές θα γίνουμε στο ίδιο έργο θεατές όταν μάλιστα έχουμε βιώσει επανειλημμένως τις συνέπειες της θέασής του; Πόσες φορές θα αναπαράγουμε ανερυθρίαστα κακέκτυπα πρακτικών που μας οδήγησαν εδώ που είμαστε σήμερα;

Δυστυχώς όμως δεν στεκόμαστε όλοι στο ύψος των περιστάσεων. Ορισμένοι επιχειρούν να περιορίσουν την πραγματικότητα εντός των στενών ορίων της σκέψης τους και κατά συνέπεια τη στρεβλώνουν. Αγνοούν προκλητικά την αδήριτη πραγματικότητα και με αβάσταχτη ελαφρότητα επιδίδονται σε φθηνούς τακτικισμούς. Υπονομεύουν εν αγνοία τους, θέλουμε να πιστεύουμε, την ενιαία προοπτική του χώρου και κατά συνέπεια την κοινή αντιμετώπιση των σημαντικών εργασιακών θεμάτων, όπως την εφαρμογή του Κανονισμού, την υπογραφή Επιχειρησιακής Σύμβασης, τη  διασφάλιση της απασχόλησης, την προστασία του εισοδήματος των συναδέλφων, τα θέματα της αξιολόγησης. Δηλαδή σχεδόν όλου του φάσματος των εργασιακών μας σχέσεων.

 

Επιχειρούν να καπηλευθούν ιστορία και σύμβολα, τα οποία ποτέ δεν πίστεψαν, ποτέ δεν στήριξαν, ποτέ δεν βίωσαν, ποτέ δεν ονειρεύτηκαν, ποτέ δεν χάρηκαν, ποτέ δεν πόνεσαν, ποτέ δεν έκλαψαν, ποτέ δεν κατανόησαν, ποτέ δεν ανέδειξαν, ποτέ …

 

Ξεδιπλώνουν ετεροχρονισμένα, μια ευκαιριακή προσέγγιση προς άγρα υποψήφιων μελών, κάλπικων επιτυχιών και παρασήμων αγωνιστικής δράσης κερδισμένα από άλλους.

Δυστυχώς θεωρούν ότι η απογευματινή σκιά τους είναι το μπόι τους και προσδίδουν απλόχερα, από μόνοι τους, στον εαυτό τους χαρακτηριστικά που η προηγούμενη διαδρομή τους στο χώρο, δεν τους τα προσέδωσε ή μάλλον επιδεικτικά τους τα στέρησε.

Επαναφέρουν με εμφατικό τρόπο και επιβεβαιώνουν περίτρανα, τη γνωστή ρήση του Τσαρούχη, ότι στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις. Άλλοι καιροί όμως και άλλες οι συνέπειες της εν λόγω πρακτικής σήμερα, την οποία έχουμε ήδη ακριβοπληρώσει.

Όπως έχουμε υπογραμμίσει σε προηγούμενη ανακοίνωση, στην τρέχουσα συγκυρία θα πρέπει όλοι μας να αντιληφθούμε το ρόλο μας ως πραγματικά υπερβατικό και όχι απλά διαχειριστικό. Ή θα προχωρήσουμε σε μία ευρεία συνδικαλιστική υπέρβαση ή πεισματικά θα περιοριστούμε στη διαχείριση και την αναπαραγωγή μίας παρατεταμένης μιζέριας.

Δυστυχώς, καταλήγουμε στο απογοητευτικό συμπέρασμα ότι ο αυτονόητος στόχος προς παρόν δεν αποτελεί επιλογή όλων μας. Δεν πειράζει όμως, εμείς συνεχίζουμε. Όταν σταματήσουν να βλέπουν το δένδρο και να χάνουν το δάσος, όταν ξεκαβαλήσουν το τεράστιο καλάμι τους, τότε ξέρουν που θα μας βρουν. Στα πραγματικά πεδία των συνδικαλιστικών αγώνων όπου εκεί κρινόμαστε όλοι μας, ακόμη και οι αυτοαναγορευμένοι θηρευτές επιτυχιών.