Την Παρασκευή, 12/5/2016, ανακοινώθηκε η υπογραφή της νέας μονοετούς Επιχειρησιακής Σύμβασης. Έπειτα από πολύμηνη αναμονή ολοκληρώθηκε «εκπρόθεσμα» μία αργόσυρτη διαδικασία, από την οποία είχαν συνειδητά αποκλειστεί όλοι οι υπόλοιποι Σύλλογοι Εργαζομένων. Ως ΣΕΤΑΠ, καταβάλαμε επανειλημμένες προσπάθειες για τη διεύρυνση της συμμετοχής, καταθέσαμε συγκεκριμένες προτάσεις αναφορικά με το περιεχόμενό της αλλά ουσιαστικά μας περιόρισαν στην εκ του μακρόθεν θεώρηση των τεκταινόμενων και σήμερα καλούμαστε εκ των πραγμάτων, να πάρουμε θέση επί των πεπραγμένων.
Αναφορικά με το περιεχόμενο της νέας Σύμβασης, παρατηρούμε ότι η πολύμηνη διαδικασία «ωρίμανσης» δεν τις πρόσθεσε τα απαιτούμενα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Πρόκειται για μία επιμελή επανέκδοση της κλασικής συνταγής Πειραιώς. Αρκετές επιμέρους ρυθμίσεις, – χαμηλού ή άνευ κόστους – αλλά επιδερμική ή καμία αναφορά στα κυρίαρχα ζητήματα.
Η προστασία των θέσεων εργασίας και η στήριξη των εισοδημάτων τους, αποτελούν το καθημερινό άγχος και το πρώτιστο μέλημα όλων των συναδέλφων. Η λιτή και απέριττη αναφορά περί της κοινής βούλησης – δύναται να ερμηνευτεί ως τυπική ανάγκη επανάληψης της προγενέστερης αναφοράς- για την εξασφάλιση γενικά της εργασίας, δεν απαντά ουσιαστικά και πειστικά στο αγωνιώδες ερώτημα των συναδέλφων.
Απουσιάζει εμφατικά οποιαδήποτε ρύθμιση, ακόμη και λεκτική αναφορά, στην προστασία του εισοδήματος μας, εγείροντας πλήθος ερωτημάτων. Οι εφάπαξ οικονομικές επιβραβεύσεις σίγουρα είναι θετικές αλλά σαφώς περιορίζονται στο χρόνο και στο χώρο. Σημαντικότερη όμως είναι η έμπρακτη επιβράβευση του καθημερινού μόχθου των συναδέλφων.
Η κοινή ομάδα εργασίας για την εξέταση της ενοποίησης του προγράμματος πρόσθετης συνταξιοδοτικής κάλυψης για το σύνολο των συναδέλφων, χαρακτηρίζεται από τη διαχρονικότητά της. Χωρίς προηγουμένως, να διασφαλίζει τη συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων, η αέναη πλέον λειτουργία της ίσως χρειαστεί και την επόμενη Επιχειρησιακή Σύμβαση, ώστε να επανεπιβεβαιώσει τη συνέχειά της .
Η επέκταση του προγράμματος αρωγής τέκνων και του επιδόματος παιδικής μέριμνας , αφορά την ετεροχρονισμένη επανόρθωση μίας καταφανέστατης αδικίας, για έναν σημαντικό αριθμό συναδέλφων. Επιπρόσθετα και αναφερόμενοι στην παιδική μέριμνα – κλαδική παροχή- επισημαίνουμε ότι θα πρέπει να χορηγηθεί αυτούσια και όχι να περάσει από προκρούστια κλίνη της αφαίρεσης της, από την ατομική διαφορά.
Η στήριξη του θεσμού της οικογένειας, σαφώς και κινείται προς την σωστή κατεύθυνση αλλά αφενός θα πρέπει να έχει καθολική ισχύ και αφετέρου να είναι πάντα εμφανής κατά την προσέγγιση και πρακτική εφαρμογή όλων των σημαντικών σχετικών ρυθμίσεων. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε, ότι πριν φτάσουμε στο τέταρτο παιδί, προηγείται η ανατροφή των προηγούμενων τριών. Άρα προηγείται η απρόσκοπτη χρήση του σωρευτικού ωραρίου και οι χωρίς προσθαφαιρέσεις χορήγηση των σχετικών επιδομάτων. Η παρατηρούμενη επιλεκτική ή κουτσουρεμένη χορήγησή τους ασφαλώς και δε συνάδει με το προαναφερόμενο πνεύμα.
Θετική εξέλιξη η αύξηση της επιδότησης της κάρτας απεριορίστων διαδρομών αλλά καλό θα ήταν να μεριμνούμε και για την έγκαιρη καταβολή της.
Συνεπείς στις αρχές μας και συνεκτιμώντας με ρεαλισμό την τρέχουσα συγκυρία και τις λυσσαλέες προσπάθειες υπονόμευσης των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων καθ’ όλη τη διάρκεια των μνημονιακών χρόνων, θα ήταν τουλάχιστον ασυνέπεια από την πλευρά μας, να αυτοπεριοριστούμε στην αυστηρή κριτική επί της διαδικασίας σύναψης και του περιεχομένου της νέας Σύμβασης, χωρίς να τονίσουμε τη σημασία της για τη συνέχεια του θεσμού των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων στο χώρο μας. Πέραν των υπαρκτών, μεγάλων και εύλογων ενστάσεων για το περιεχόμενο και της παραλείψεις της, η τυχόν έμπρακτη αμφισβήτηση των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων, θα προκαλούσε αρνητικά τετελεσμένα, τα οποία θα ήταν πολύ δύσκολο να ανατραπούν σε βάθος χρόνου.
Εν κατακλείδι, πιστεύουμε ακράδαντα ότι η ενεργός συμμετοχή και συμβολή όλων των Συλλόγων, θα μπορούσε να είχε προσδώσει άλλα χαρακτηριστικά στη διαδικασία και να είχε επιφέρει σαφώς καλύτερα αποτελέσματα για το παρόν και το μέλλον όλων μας.