Συνάδελφοι,

Τον τελευταίο χρόνο βιώσαμε μία πρωτόγνωρη, δύσκολη και τραυματική εμπειρία. Επί μήνες παλέψαμε με επιλογές και πρακτικές της Τράπεζας, παλέψαμε μεταξύ μας και με τους άλλους, νιώσαμε μόνοι και μαζί, χάσαμε την αίσθηση της κανονικότητας. Το κενό, η αβεβαιότητα ανάμεσα στο γνωστό παρελθόν και στο ασαφές μέλλον έπεσε βαριά πάνω μας.

Η αγωνία της αλλαγής ήταν κοινός τόπος αλλά δεν λειτούργησε συνεκτικά και έδωσε χώρο στην εργαλειοποίηση του φόβου και της ανασφάλειας, στην έλλειψη εμπιστοσύνης και την ενοχοποίηση.

Κείμενα κριτικής κατά πάντων έχουν γραφτεί πολλά και σίγουρα θα γραφούν πολλά και στο μέλλον. Αρκετά στοχεύουν με περισσή απερισκεψία στις ανοιχτές ρωγμές που άφησαν στη ψυχή και στο μυαλό μας, τα γεγονότα όλων των προηγούμενων μηνών.

Σήμερα, πρώτιστη ανάγκη είναι να μεταπηδήσουμε από την μετακύληση ευθυνών και την αναζήτηση δήθεν Δούρειων ίππων, στη δύσβατη περιοχή της αλήθειας. Το μέλλον μας δεν χρειάζεται να γίνει έρμαιο μίας δίνης ατέρμονων και στείρων Συλλογικών αντιπαραθέσεων, που το μόνο που κάνουν είναι να εμπεδώνουν μία αίσθηση απώλειας ελέγχου και ανασφάλειας στους συναδέλφους.

Είναι ανάγκη να ξαναβρούμε σταθερές βάσεις, μία αλήθεια, μία ταυτότητα και ένα όραμα, μία πειστική αιτία γιατί κάνουμε ότι κάνουμε και για ποιους το κάνουμε.

Είναι αναγκαιότητα μια νέα νοητική και πρακτική συνδικαλιστική προσέγγιση για να πετύχουμε μια ξεκάθαρη ανάγνωση της πραγματικότητας και τη χάραξη μίας νέας πορείας.

Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να κεφαλαιοποιήσουμε στο μέγιστο δυνατό βαθμό την αγωνιστική και συμμετοχική παρακαταθήκη του πρωτόγνωρου κινήματος που συνδιαμορφώσαμε όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα.

Για να κοιτάξουμε με ελπίδα την πραγματικότητα ενός κόσμου που αναδύεται, θα πρέπει καταρχήν να συμφωνήσουμε σε ορισμένες αλληλένδετες παραδοχές, τις οποίες η πρόσφατη εμπειρία επιβεβαίωσε με εμφατικό τρόπο.

Είναι δεδομένο ότι βιώνουμε μία εποχή όπου μορφοποιείται το τραπεζικό σύστημα του αύριο. Μία εποχή γεμάτη προκλήσεις, κινδύνους αλλά χωρίς υποσχέσεις ακόμη. Προβάλει ένα νέο περιβάλλον όπου παλαιοί τρόποι σκέψης, ανάλυσης, παλαιές μέθοδοι και εργαλεία, άσχετα από την προηγούμενη αποτελεσματικότητά τους, ίσως να μην ανταποκρίνονται πια. Η προσμονή «μαγικών» λύσεων οδηγεί στην πλήρη απογοήτευση και συσσωρεύει τεράστια αδιέξοδα. Είναι απαραίτητο διαμέσου μιας ζωντανής ερμηνείας του παρόντος και χωρίς να διαρρηγνύουμε τη σχέση μας με το παρελθόν, να αναζητήσουμε νέους τρόπους σκέψης και δράσης, νέες μεθόδους και εργαλεία.

Η συνεχιζόμενη πολυδιάσπαση του χώρου – ιδίως με τα χαρακτηριστικά που έχει λάβει – έχει αναδείξει στο έπακρο τις παθογένειές της και η πελατειακή προσέγγιση των μεταξύ μας σχέσεων – κάνουμε και λέμε τα πάντα για μία αίτηση εγγραφής – οδηγεί στη σταδιακή αυτοϋπονόμευσή μας.

Για την αντιμετώπιση των μεγάλων προκλήσεων και του «αέναου» φαύλου κύκλου της διαρκούς συρρίκνωσης που επιδιώκουν οι Τράπεζες, απαιτούνται συντονισμένες, συντεταγμένες και ενωτικές κινήσεις. Απαιτείται κοινή στρατηγική, κοινές στοχεύσεις και κοινές δράσεις σε επίπεδο Τράπεζας, σε επίπεδο Κλάδου.

Η πιο σημαντική όμως παραδοχή είναι η Ενότητα του χώρου. Είναι αυτονόητη αλλά συνάμα και διαρκώς ζητούμενη. Μία λέξη, μία έννοια χιλιοειπωμένη, χιλιοπαιγμένη, που μέχρι σήμερα ο καθένας της δίνει το περιεχόμενο που βολεύει τα μικροσυμφέροντά του.

Τα πρόσφατα διδάγματα δεν γίναν όμως ακόμη μάθημα.

Όπως έχουμε ξαναπεί, η Ενότητα δεν πραγματώνεται με τη συχνότητα της επίκλησής της. Προϋποθέτει γόνιμο διάλογο, εμπέδωση σχέσεων εμπιστοσύνης, υπέρβαση ατομικών και Συλλογικών αγκυλώσεων, ιδιοτελειών και μικροσυμφερόντων. Κυρίως όμως, απαιτεί ουσιαστικό περιεχόμενο και ξεκάθαρη στόχευση. Απαιτεί να είμαστε μαζί με τους συναδέλφους, για τους συναδέλφους.

Επειδή οι εξελίξεις δεν μας περιμένουν, απαιτείται άμεσα ένας κοινός βηματισμός:

• Για την προστασία των θέσεων εργασίας μας.

• Για την υπογραφή ικανοποιητικής Επιχειρησιακής Σύμβασης με βάση το διεκδικητικό πλαίσιο που έχει καταθέσει ο Αντιπροσωπευτικός Σύλλογος.

• Για την εφαρμογή αρχών και κανόνων αξιοκρατίας, διαφάνειας και προοπτικής για όλους τους συναδέλφους.

Ως ΣΕΤΑΠ ποτέ δεν κρυφτήκαμε μπρος στις δυσκολίες. Πάντα αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας και συνεχίζουμε ως δύναμη Ευθύνης, Ενότητας και Προοπτικής. Ξεκάθαρη επιδίωξή μας είναι η συγκρότηση ενός ενιαίου και ισχυρού Συλλόγου, με σαφή προσανατολισμό και ξεκάθαρο πρόσημο. Στηριζόμενοι στην ενότητα, στη μαζική συμμετοχή, την κριτική σκέψη και τη συλλογική δράση μπορούμε να κοιτάμε κατάματα τους συναδέλφους μας και να πορευόμαστε όλοι μαζί, με περισσότερη σιγουριά και αυτοπεποίθηση.